Κατά τη διάρκεια της Τουρκοκυπριακής ανταρσίας του 1963-1964 επέστρεψε από τις σπουδές του στην Κύπρο, κατατάχθηκε ως εθελοντής στην Εθνική Φρουρά και υπηρέτησε στον Πενταδάκτυλο.

Σπούδασε Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 1967 ασκεί το επάγγελμα του δικηγόρου, πρώτα στη Μόρφου και μετά το 1974 στη Λευκωσία.

Μετά την προσφυγοποίησή του, πήρε ενεργό μέρος στην ίδρυση της Παγκύπριας Επιτροπής Προσφύγων (ΠΕΠ) και το 1978 εκλέγηκε Γενικός Γραμματέας της. Το 1980 αναδείχθηκε Πρόεδρος της Παγκύπριας Επιτροπής Προσφύγων. Κατά τη διάρκεια της εθελοντικής του υπηρεσίας στην ΠΕΠ, ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα για την αντιμετώπιση των προσφυγικών προβλημάτων. Κατόπιν οδηγιών του Εθνάρχη Μακαρίου, ετοίμασε, μαζί με άλλα πρόσωπα, ολοκληρωμένο σχέδιο προσωρινής στέγασης των προσφύγων. Εργάστηκε, επίσης, για την προβολή του Κυπριακού προβλήματος στο εξωτερικό.

Το 1982 διορίστηκε Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων, όπου και παρέμεινε μέχρι το 1985. Κατά τη θητεία του ως Υπουργού Εργασίας και Κοινωνικών Ασφαλίσεων ανέπτυξε έντονη δραστηριότητα στο θέμα της εφαρμογής του Αναλογικού Συστήματος Κοινωνικών Ασφαλίσεων, τη σύναψη διακρατικών συμφωνιών με διάφορες χώρες αναφορικά με το συνυπολογισμό των εισφορών των Κοινωνικών Ασφαλίσεων, καθώς και την ανάπτυξη των εργατικών αναπαυτηρίων και των Κέντρων Νεότητος.

Κατά την περίοδο 1979-1982 διετέλεσε μέλος της Συμβουλευτικής Επιτροπής Προγραμμάτων του ΡΙΚ.

Από το Μάιο του 1988 μέχρι τον Απρίλιο του 1991 διετέλεσε Πρόεδρος της Αρχής Αδειών.

Το Μάιο του 1991 εκλέγηκε Βουλευτής του ΑΚΕΛ- Αριστερά Νέες Δυνάμεις στην Επαρχία Λευκωσίας, όπου υπηρέτησε το αξίωμα του βουλευτή μέχρι το Μάιο του 1996.

Διατηρούσε Δικηγορικό Γραφείο στη Λευκωσία μέχρι την 1.7.03 οπότε και διορίστηκε ως Μέλους της Επιτροπής Δημόσιας Υπηρεσίας. Την 1.7.09 διορίστηκε Πρόεδρος της Επιτροπής Δημοσίας Υπηρεσίας.